De familie B was een leuk gezin. Man, vrouw en 3 kinderen. Gelukkig getrouwd, leuk huis, plezier in het werk en keurig opgevoede, sportieve kinderen. Kortom ze konden zo in de Viva, Linda of Libelle. Maar de familie B had een bijzondere hobby. Hun artistieke bloed had hen aan het graffiti spuiten gebracht. U weet wel de vele beschilderingen op schuttingen, treinen, viaducten, verkeersborden en soms helaas op gebouwen vooral in de grote steden. De ouders waren er vroeger mee begonnen en de kinderen hadden de hobby over genomen, nu de ouders het wat rustiger aan deden. Eén keer per jaar ging het hele gezin naar een internationale graffiti bijeenkomst om ideeën op te doen, nieuwe technieken te leren en hun ervaringen met anderen uit te wisselen. Gelukkig hadden zij hun hobby onder controle en versierden ze vooral hun eigen spullen, al waren de ouders niet altijd helemaal zeker van hun kinderen. Maar goed, ze hadden nog nooit boze buren of politie op de stoep gehad dus blijkbaar viel dat wel mee.
Op de dag dat ze hun huis gingen verkopen zat ik aan de grote eettafel om de verkoop te bespreken. Na een rondleiding, de gebruikelijke uitleg van de werkzaamheden en vraagprijs bepaling werd er gevraagd of er nog zaken aan de woning veranderd moesten worden om de verkoop te bevorderen. Er waren wat speelse, leuke en originele graffiti werken aangebracht in de woning maar die waren niet storend en het houten (Zweedse) huis verkeerde in goede staat van onderhoud, dus ik zag geen aanleiding tot veranderingen.
Na enkele bezichtigingen liepen we tegen de mogelijke koper aan. Een echt Yuppenstel zonder kinderen, sportief, sympathiek en met veel gevoel voor humor.Het huis en vooral de locatie sprak hen erg aan alleen de kleur van het huis was een punt van overweging. Het Zweedse geel met witte omlijstingen was niet helemaal hun stijl zij hielden meer van een donkere kleur met contrasterende accenten. Daarnaast hadden ze behoefte om naast de huidige garage nog een caport te realiseren. De koper had namelijk één grote wens en dat was om ooit eens een klassieke auto; een AC Cobra te bezitten. U kent hem wel zo’n klassieke sportieve Engelse sportwagen. De onderhandelingen werden opgestart en we waren al spoedig elkaar genaderd op een nivo waarop je mag verwachten dat we eruit gingen komen. De kleurstelling bleef een probleem maar de verkopers zeiden toe met de kopers mee te willen denken en nog voor de overdracht een door hun gewenste kleur op het huis te willen aanbrengen. De koop werd gesloten.
In de periode daarna werd de uiteindelijke kleur bepaald en aangebracht en ik moet zeggen het zag er erg mooi uit. Het was een woning met een geheel andere uitstraling geworden. De donkere kleur met grijze accenten gaven de woning een chique uitstraling. Bij de oplevering voordat we naar de notaris gingen zag ik bij aankomst naast de nieuw geschilderde woning ook een groot zeil hangen. Ook de kopers waren hier erg verbaasd hierover. Waren de verkopers vergeten het zeil mee te nemen, was er lekkage ontstaan of stonden er misschien nog spullen die nog opgehaald moesten worden? De gezichten van de familie B gaven echter iets anders aan. Met een glimlach stonden ze er bij te kijken en vroegen aan de koper of hij zelf even het zeil wilde verwijderen.
De koper trok enigszins onwennig het zeil aan de kant en slaakte een schreeuw van verrukking. Op de garage was aan de voor- en zijkant op een werkelijk zeer professionele manier de afbeelding van een AC Cobra gepaint brushed. Tot in detail uitgewerkt en in de originele kleurstellingen. De gehele familie B had met veel plezier aan het project gewerkt en het zag er fantastisch uit. De koper kon zijn geluk niet op en zijn vrouw zag er de lol wel van in. De familie B bood nog aan om als hij de afbeelding niet mooi vond de garage weer in originele staat terug te brengen, maar daar wilde hij beslist niet van weten. Elke keer wanneer ik langs de woning rijd denk ik weer even aan de leuke en bijzondere familie B.
aug/sept 2009
jaargang 13 nr. 5
