Zag ik het goed? Kwam dit stel echt dit prachtige grote huis bekijken? Ik was totaal verrast want zij waren wel de laatsten die ik hier had verwacht. Wat kan het leven soms toch wonderlijk lopen.
Het was maandagochtend en alle collega’s van ons kantoor waren alweer druk in de weer. Na ook al een drukke zaterdag vol bezichtigingen barstte de week figuurlijk weer los. De telefoonlijnen waren drukbezet en we waren met z’n allen bezig alle telefoontjes adequaat te beantwoorden. De jongeman die ik aan de lijn kreeg wilde graag een afspraak maken om over de verkoop van zijn woning te praten. Hendrik klonk als een leuke spontane vent die vrolijk in het leven stond. Hij en zijn vriendin Marianne hadden plannen en ze wilden deze graag aan mij voorleggen.
Na dit veelbelovende gesprek maakten we een afspraak voor over twee dagen bij hun thuis. Het ging om een tussenwoning met een houten berging en redelijk wat ruimte. Een leuk en praktisch huis en bijvoorbeeld ideaal om een gezin te stichten; kortom, een echte starterswoning.
Twee dagen later reed ik de straat in waar ze woonden en parkeerde mijn auto langs de stoep. Voordat ik de deurbel kon beroeren, werd de deur al opengedaan. Een vrolijk kijkende jonge vrouw begroette me opgewekt met een ‘goedemorgen Bart’ en deed een stap opzij om me binnen te laten.“Wat ben je mooi op tijd”, zei ze en liep voor me uit door de gang naar de woonkamer en halfopen keuken. We gingen zitten aan de keukentafel en ook Hendrik kwam erbij. We gaven elkaar een hand en de koffie stond al snel op tafel.
Hendrik en Marianne vertelden wat over hun dagelijkse bezigheden en natuurlijk over hun huis dat ze wilden verkopen. Deze tussenwoning hadden ze direct na hun studententijd gekocht en het was dus hun eerste eigen woning. Het was een fantastische stap geweest van een kleine studentenkamer naar deze ruime stek. Lekker samen op hun eigen plekje met het plan er een flink aantal jaren door te brengen. Ze woonden er nu drieënhalf jaar en… het viel stil en ze keken elkaar gelukzalig aan.
Marianne kon mooi vertellen en ik wachtte tot ze verder ging. Maar dat deed ze niet. Ik kon zelf eigenlijk niets bedenken waarom ze zouden willen verhuizen. Ze waren nog jong en nu een paar jaar aan het werk na hun afstuderen. Dan kun je natuurlijk een goede carrièrestart hebben maar maak je nog geen enorme financiële sprongen. Daarbij bood het huis meer dan genoeg ruimte om met één of twee kinderen te wonen dus als er gezinsuitbreiding op komst was, konden ze hier ook wel vooruit.
Ze keken blij dus de reden moest wel positief zijn. Mijn nieuwsgierigheid werd steeds groter en ik keek haar vragend aan met het doel dat ze haar zin zou afmaken. Marianne keek terug met een grote glimlach maar hield haar lippen stijf op elkaar. Toen wendde ik me maar tot Hendrik maar ook hij keek wat lacherig en zei: “Tja Bart, je komt betrouwbaar over maar we kennen je nauwelijks en willen de reden van verkoop nog even voor ons houden. Niemand weet van onze plannen, zelfs onze ouders niet, dus het is echt niet persoonlijk bedoeld dat we nog niets zeggen. Maar nadat we het onze ouders hebben verteld, ben jij de eerste die het hoort. En hij gaf me een knipoog. Het was me duidelijk dat doorvragen geen zin had en ik liet het er verder bij. Ik zou het te zijner tijd vast wel horen.
“Kun je ons wat vertellen over de gang van zaken omtrent de verkoop van onze woning en wat Fehse Makelaardij voor ons kan betekenen?” veranderde Marianne het onderwerp van gesprek. Natuurlijk kon en wilde ik dat en ik legde hun het één en ander uit. Nadat we een tweede bakje koffie hadden gedronken, liepen we een rondje door het huis. We hadden in het verleden een bijna identieke woning in de straat verkocht dus was alles me grotendeels bekend. Hendrik en Marianne hadden wat nuttige verbeteringen aangebracht waardoor er een praktische woning was ontstaan waar nieuwe bewoners zo in konden trekken.
Na ook de kleine tuin waarin de berging stond gezien te hebben, belandden we weer aan de keukentafel. We bespraken de verkoopprijs en ik gaf aan hoe we de verkoop het meest effectief konden aanpakken. Ook liet ik ze de unieke digitale bezichtiging op mijn smartphone zien waar Hendrik enthousiast op reageerde. “Geweldig, we hebben dat al op jullie site gezien. Wat geeft dat een goed beeld zeg!” “Fijn om te horen”, antwoordde ik. En wanneer willen jullie de verkoop starten?” “Direct!” zeiden ze tegelijkertijd waarna ze in lachen uitbarstten.
“Maar hebben jullie al wat anders op het oog dan?”, vroeg ik verbaasd. Ook daar konden ze nu geen antwoord op geven, zeiden ze. Ze hadden ongetwijfeld een goede reden en we gingen aan de slag met de verkoop van woning.
Al na twee dagen hadden we de eerste kijkers en het liep, zoals wel meer gebeurt de laatste tijd, storm. De eerste biedingen kwamen binnen en na vier dagen was de woning voor een goede prijs verkocht.
In dezelfde periode hadden we veel andere woningen in de verkoop en de variatie was enorm; van kleine oude stadswoningen tot mooie en grote vrijstaande villa’s in het hogere segment. Alle nieuwe woningen mochten zich verheugen in een grote belangstelling en we hadden veel bezichtigingen.
Zo had ik een bezichtigingsafspraak bij één van onze topwoningen. Het was een prachtig landhuis met een moderne “strakke” architectuur. U kent ze misschien wel; dertigerjarenstijl met rechte gevels op de verdieping (hoogbouw) maar met een rieten dak. Een zeer charmant geheel met zeven slaapkamers en drie badkamers, een prachtige ruime living en woonkeuken en ook nog op een mooi royaal perceel. In de tuin een groot garagegebouw voor meerdere auto’s en een tuinkamer met houtkachel. Klap op de vuurpijl was het grote en mooi aangelegde buitenzwembad, een echte eyecatcher.
De woning stond leeg dus ik was wat vroeger zodat ik ervoor kon zorgen dat alles op orde was voor de bezichtiging. Nadat ik het hele huis was doorgelopen en niets ongebruikelijks had aangetroffen, besloot ik op het erf te wachten totdat de kijkers zouden komen. Het duurde niet lang of er kwam een auto de oprijlaan oprijden. Het was een redelijk kleine auto op leeftijd met zover ik kon zien twee personen erin. De auto stopte en de deuren gingen open. Hendrik en Marianne stapten uit. Zag ik het goed? Kwam dit bekende stel echt dit prachtige huis bekijken? Hen had ik hier nooit verwacht.
Totaal verrast gaf ik hen een hand en ze keken me triomfantelijk aan. “Zo te zien had je ons niet verwacht Bart en dat snap ik”, zei Hendrik. “En we zijn je een verklaring schuldig want je bent natuurlijk benieuwd hoe we dit huis zouden kunnen betalen. We hebben het twee dagen geleden onze ouders verteld dus nu ben jij aan de beurt”, vulde Marianne lachend aan. “Ja natuurlijk, want voor een stel van jullie leeftijd is een dergelijke woning niet gebruikelijk en voor de hand liggend”, antwoordde ik, blij omdat ik nu eindelijk zou horen wat er aan de hand was.
“Klopt Bart, maar zullen we eerst eens rondkijken”, vroegen ze terecht. “We hebben dit paleisje via de digitale bezichtiging al goed bekeken maar willen natuurlijk ook graag zien hoe het er in het echt uitziet.”
We maakten een uitgebreide rondgang door het huis en de tuin en Hendrik en Marianne waren laaiend enthousiast. Dat kon eigenlijk ook niet anders. Maar de vraag was of ze zich het echt konden veroorloven en ook of het niet veel te groot was voor hen twee.
We gingen naar kantoor en ze vertelden eindelijk de reden van deze bijzondere move in hun leven. “We hebben een ongelofelijk groot bedrag gewonnen bij een loterij waardoor we dit huis makkelijk kunnen betalen.” “Dat is fantastisch”, reageerde ik, “maar is dit pand met alles wat erbij hoort niet wat groot voor twee personen? En hebben jullie wel gedacht aan de hoge kosten op het gebied van energie, vaste lasten en onderhoud?” ging ik nog even door. Ik wilde ze behoeden voor teleurstellingen achteraf en begreep het toch ook nog niet helemaal. “Dat weten we Bart. Onze financiële adviseur heeft dat allemaal voor ons uitgezocht en we kunnen het gerust doen. En niet alleen voor onszelf want Marianne’s ultieme levensinvulling van jongs af aan wordt hiermee waarheid; een groot familiehuis geschikt voor de opvang van weeskinderen of jongeren die een dak boven hun hoofd en warmte nodig hebben. Door deze ongelofelijke financiële wending in ons leven is dit nu mogelijk. We zijn zo blij en dankbaar!
Hendrik en Marianne kochten hun droomhuis en binnen twee jaar waren alle kamers bezet. Het familiehuis, de meisjesdroom van Marianne was op haar 29e werkelijkheid geworden.
